συνέντευξη + φωτο: Μαρίνα Τσαματσούλη [m.tsamatso@gmail.com]
Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος, ένας δραστήριος, ευγενής και γενναιόδωρος με τους άλλους Ναυπάκτιος, που κάθε του σκέψη όταν γίνεται πράξη ξεπερνά την προηγούμενη σε βαθμό που ούτε ο ίδιος το έχει καταλάβει. Μαζί με τον κολλητό του Δημήτρη Παπαδημητρίου ιδρύσαν την KοινΣΕπ ″Go Nafpaktia″ γιατί μάλλον τους αρέσει να νιώθουν τουρίστες ακόμη και τις στιγμές που όλα τους θυμίζουν ότι είναι μόνο ντόπιοι σε έναν όμορφο τόπο. Παράλληλα διαχειρίζεται εδώ και πολλά χρόνια το ″Nafpaktos hotel″ και εδώ και ένα χρόνο διεθύνει και το ″Lepanto hotel″, τα οποία βρίσκονται και τα δύο στην αγαπημένη του μεριά της πόλης, το Γρίμποβο.
•″Go Nafpaktia″, ″Nafpaktos hotel″ και πλέον και ″Lepanto Hotel″. Πόσα καρπούζια χωράνε στη δική σου μασχάλη;
Είναι πολύ εύκολο, γιατί καταρχήν δεν τα κρατάει η δική μου μασχάλη. Έχω πολλούς, καλούς και έμπειρους συνεργάτες που βοηθούν σε όλες αυτές τις δράσεις και δραστηριότητες. Για να μη σου πω ότι χωράει κι άλλο ένα καρπουζάκι!!
•Κοιτώντας το site του ″Go Nafpaktia″ βλέπουμε ότι συνεχώς εμπλουτίζεται με καινότομες ιδέες που πραγματοποιούνται. Εξήγησε μας ποιοί είστε πίσω από αυτές τις ιδέες;
Όλη αυτή η ιδέα του ″Go Nafpaktia″ ήταν του καλού μου φίλου και συνεργάτη πλέον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Στην πορεία με όλη την ομάδα προσπαθήσαμε να στήσουμε το site στο οποίο ο επισκέπτης αλλά και ο ντόπιος μπορεί να ανακαλύψει πράγματα τα οποία δεν γνωρίζει για την περιοχή. Αυτό σιγά σιγά μεγάλωσε κι από ένα απλό site, έγινε μία “πολιτιστική και τουριστική οργάνωση”.
•Υπάρχουν φορές που όταν σκέφτεσαι μία ιδέα, την ίδια στιγμή την ακυρώνεις γιατί νομίζεις πως δε θα έχει αντίκρισμα στην τοπική κοινωνία;
Υπάρχει μία ιδέα, συγκεκριμένη, που μου έχει καρφωθεί εδώ και τέσσερα χρόνια και που αν δεν την πραγματοποιήσω θα σκάσω. Η ιδέα αυτή, πραγματικά πιστεύω πως μπορεί να αποτελέσει “σημείο αναφοράς” για την πόλη μας.
•Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζεις από τη στιγμή που αποφασίζεις την επόμενη δράση μέσω του Go Nafpaktia;
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζω είναι απλή. Πού και πώς θα σταματήσουμε αυτό τον ενθουσιασμό μας για χίλια άλλα τόσα πράγματα που χωράνε κάτω από αυτό το όνομα του ″Go Nafpaktia″. Eυτυχώς για καλή μας τύχη έχουμε τα κορίτσια της ομάδας που -ως πιο πρακτικά μυαλά- συχνά μας φρενάρουν κι μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα.
•Δεν νομίζεις πως είναι λίγο κουραστικό να διαχειρίζεσαι τόσο πολλά πρότζεκτς; Ποιά είναι η ομάδα σου;
Είναι, όμως όταν έχεις μία καλή και δυνατή ομάδα ξέρεις εκ των προτέρων ότι κάθε πρότζεκτ θα ολοκληρωθεί. Και γι’ αυτό θέλω ειδικά και ξεχωριστά να ευχαριστήσω ένα ένα τα μέλη της ″Go Nafpaktia″· την Πόπη, την Έφη, τη Δώρα, το Νίκο, το Βασίλη και τον Ντίνο που εργάζονται εθελοντικά και ακούραστα σε όλες μας τις δράσεις καθώς και όλους τους εθελοντές που βοηθούν ο καθένας με τον τρόπο του, όπως και την συζυγό μου Πηνελόπη που έχει αναλάβει τον συντονισμό των δύο ξενοδοχείων του “Nafpaktos” και του “Lepanto”.
•Εσύ έχεις καταλάβει πραγματικά τι ακριβώς λείπει από τη Ναύπακτο και δεν μπορεί ακόμη να εξελιχθεί σε super προορισμό;
Ναι, πιστεύω ότι έχω καταλάβει τι της λείπει. Δεν είναι πάρα πολλά αυτά που της λείπουν. Πιστεύω ότι αν συνεχίσουμε να είμαστε σωστοί επαγγελματίες και να έχουμε μία αρμονική συνεργασία μεταξύ μας, η πόλη σε λίγα χρόνια θα είναι διαφορετική. Πρέπει να αποφασίσουν οι πολίτες αν θέλουν η πόλη τους να είναι τουριστικός προορισμός, κάτι που απαιτεί ορισμένες θυσίες από εμάς τους ίδιους που δεν ξέρω αν είμαστε έτοιμοι να τις κάνουμε. Το αμέσως επόμενο είναι μία μεγάλη συζήτηση για το “τί είδους τουρισμό θέλουμε να έχουμε…”.
•Έχεις καθόλου τη διάθεση του τουρίστα στην καθημερινή σου ζωή;
Η αλήθεια είναι πως νιώθω σαν τουρίστας καθημερινά, από το πρωί που ξυπνάω. Πες το επαγγελματική διαστροφή ή κάτι άλλο, το μόνο σίγουρο είναι πως μπαίνω καθημερινά στο ρόλο και την ψυχολογία ενός τουρίστα και προσπαθώ να εντοπίσω τα θετικά και τα αρνητικά. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν σκέφτομαι τα ξενοδοχεία που διαχείριζομαι και τότε εκ των πραγμάτων μπαίνω στη θέση του πελάτη.
•Πώς φαντάζεσαι να έχει εξελιχθεί η περιοχή μας σε 10 χρόνια;
Δε φαντάζομαι να έχει εξελιχθεί η πόλη. Θέλω να φαντάζομαι πως θα έχουν εξελιχθεί οι άνθρωποι αυτής της πόλης. Θέλω και το πιστεύω ότι όλοι μας θα είμαστε “καλύτεροι” και “καλύτερα”!
•Σου ‘χει τύχει να περπατάς σε κάποιο δρόμο της πόλης μας ή στα χωριά μας και να σκεφτείς “ρε συ τι φανταστικά που είναι εδώ!”;
Αυτό το παθαίνω όταν έχει βοριά στο Γρίμποβο. Κάθε φορά που το βλέπω λέω μέσα μου “που ζεις ρε φίλε!”, γιατί όπως λέει και ένα θείος μου που έχει ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο “Γρίμποβος δεν είναι πουθενά!”.
•Μπορείς να μας πεις τέσσερις λόγους να επισκεφθεί κανείς την Ναυπακτία;
Δε θα πω τέσσερις λόγους παρά μόνο έναν, το ότι μπορείς μέσα σε μία ώρα να είσαι από τη θάλασσα στα έλατα, κάτι που το κάνει μοναδικό.
•Ακούς το όνομα Ναύπακτος, ποιες είναι οι πρώτες λέξεις που σου έρχονται με στο μυαλό;
Δεν είναι εύκολο να πω τι αισθάνομαι όταν ακούω τη λέξη Ναύπακτος, μάλλον πιστεύω ότι είναι όλη μου η ζωή· παιδικά χρόνια, εφηβικά, οικογένεια, δουλειά, φίλοι, έρωτες…
•Μπορείς να μοιραστείς την πιο ωραία διαδρομή που έχεις κάνει στα μέρη μας και ίσως να είναι κρυφή για τους περισσότερους από εμάς;
Κρυφή δεν είναι αλλά αυτό που μου αρέσει πολύ είναι το κατέβασμα από το κάστρο μέσα από την παλιά πόλη και τα καλντερίμια της. Μια διαδρομή που όσες φορές κι αν την έχω κάνει, μόνος ή με φίλους, μαγεύομαι το ίδιο, σαν να είναι η πρώτη φορά.
•Αν πήγαινες πίσω στον 25χρονο, Δημήτρη Αντωνόπουλο, τι θα τον συμβούλευες να κάνει στη ζωή του;
Μια Κυριακή που ήταν να πάρω την απόφαση να φύγω για Αθήνα για δουλειά, θα τον συμβούλευα να έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα που έκανε τότε: “να αρνηθεί και να παραμείνει στη Ναύπακτο”. Κι όπως μου έλεγε συχνά ως συμβουλή ο πατέρας μου “ποτέ να μην είσαι αχάριστος με ανθρώπους που σε βοήθησαν και τόπους που σε αγαπάνε!”.
